Namaste Nepal (Part 2) - Reisverslag uit Pokhara, Nepal van Loony Leonie - WaarBenJij.nu Namaste Nepal (Part 2) - Reisverslag uit Pokhara, Nepal van Loony Leonie - WaarBenJij.nu

Namaste Nepal (Part 2)

Door: LoonyLeonie

Blijf op de hoogte en volg Loony

01 November 2011 | Nepal, Pokhara

Namaste!

jaja, ik weet het ik ben een dag te laat.. Het blijkt wel weer dat je tijdens een reis gewoon geen afspraken moet maken, en al helemaal geen dingen moet beloven..
Sorry als jullie in spanning hebben zitten wachten op mijn geweldige avonturen haha..

Ik was gebleven bij mijn nachtelijke avontuur naar Nagarkot geloof ik..
Nou de dag erna kwam Eva aan op het vliegveld, dus toen ik uitgeslapen was ben ik met Inge en de toffe Australier (die trouwens Sef heet) naar het vliegveld gegaan.. maar omdat wij niet al te snel waren en het verkeer al helemaal niet mee zat waren we te laat, en was Eva al in het hostel bij de tijd dat wij op het vliegveld waren..
De 2 dagen erna hebben we Eva n beetje Kathmandu laten zien en waren de dagen eigenlijk bijna alsof ik thuis was.. Beetje rondhangen in de stad en 's avonds n biertje met mijn favorieten Nepalesen in de Sisha bar..

Toch is het leven hier wel heel anders dan thuis hoor..
In de stad is allemaal nog wel redelijk vergelijkbaar.. De mensen zien er natuurlijk heel anders uit, Nepalesen zijn trouwens wel een leuke mix van Chinees uitziende mensen en Indisch uitziende mensen..
Maar in de stad zijn veel westerse voorzieningen zoals bars, bioscopen en supermarkten.. Er is natuurlijk nog steeds de chaos, de rotzooi, de stank (soms), de powercuts en de overbevolktheid, maar het is een stadsleven waar wij westerse figuren ons nog wel iets bij kunnen voorstellen..
Maar buiten de stad zie je pas echt hoe groot de verschillen zijn.. Er zijn hier dorpjes waarin mensen wonen die 2 dagen moeten lopen voordat ze uberhaupt op de "snelweg" zijn. (Laat staan dat ze een bar, supermarkt of bioscoop hebben..)
Alles gebeurd hier nog op mensenkracht, zo lopen hier 'porters' door de bergen die goederen op hun nek verplaatsen (of de tassen van touristen) en die goederen wegen soms rond de 75-80 kg! De mensen zijn hier echt ongeloofelijk sterk en ik denk dat ze best een zwaar leven hebben, maar iedereen lacht en ik heb niet het idee dat mensen hier honger lijden.. Misschien alleen honger naar westerse ideeen (chocolade, cola, tv, auto, enz enz..)
Ik heb al meerdere discussies met touristen en Nepalesen gehad die vonden dat Nepal arm was, omdat hier alles nog landbouw is ipv industrie.. Maar als het Bruto Nationaal Geluk hoger ligt dat het Bruto Nationaal Inkomen, is een land dan arm?
En als straks onze economie instort, dan kunnen de mensen hier nog steeds hun eten verbouwen want ze hebben er de kracht en de kennis voor, en vooral ook de plek.. Als t kapitalisme straks voorbij is, dan kunnen wij alleen nog ons papieren geld op eten..

En dat ik een verwend westers nest ben bleek wel weer tijdens de trekking die we gedaan hebben..
Ik was van plan een dag of 5 een trekking te doen hier in de bergen.. Maar ik ben niet verder gekomen dan 2,5 dag haha.
Na 2 dagen gelopen te hebben op gewone wegen in de bergen kwamen de trapjes en mini rotspadjes.. De gewone wegen trok ik wel, en ik was echt trots op mezelf dat ik een berg van 700 meter opgeklommen was, en zelfs als eerste boven was.. Maar de trapjes en kleine padjes waren echt te veel voor mij en mijn backpack.. En t stomme was, dat het niet eens perse mijn longen waren die protesteerde (al vonden die het klimmen ook niet grappig) maar mijn enkel (die ik ooit gebroken had) begon te kloppen en te stijgeren..
Ik zag er de lol niet meer van in om nog 3 dagen met pijn verder te lopen.. en de Himalayas konden me gestolen worden..
Ik wist dat er 3 mannen met een motor terug gingen naar Kathmandu, en dat ik daar wel mee mee kon rijden, dus heb ik afscheid genomen van Inge, Eva en Sef die nog van plan waren 3 weken verder te lopen..
Ik voelde me heel zwak, verwend en stom dat ik het niet trok, vooral omdat de route voor sommige mensen gewoon dagelijkse kost waren.. Maar ik moet zeggen dat ik er tot nu toe nog geen seconde spijt van heb gehad..
Zowiezo vond ik de route van de trekking maar n beetje raar, ze noemde het een Herritage trek (cultureel erfgoed dus) maar ik had er zo mn twijfels bij, want er komen natuurlijk dagelijks toeristen voorbij in deze kleine dorpjes. Dus zo bijzonder is de communicatie tussen deze dorpsmensen en touristen niet meer.. Daarnaast weten ze maar al te goed hoe ze geld uit toeristen moeten slepen door de hotelkamers zo goed als gratis te maken, maar 5 euro voor n avondmaal te vragen, en 4 euro voor n ontbijtje.. Dat zijn echt belachelijke prijzen (dat betaal je in Kathmandu niet eens voor n biefstuk!) vooral omdat ze de producten zoals rijst en groentens op hun eigen land verbouwen..

Nou na deze beslissing van zwakheid terug gehobbeld naar het dorpje dat bij een weg lag waar auto's en motors kunnen komen.. En daar kwam ik de 3 mannen tegen met de motors die mij wel mee terug wilde nemen naar Kathmandu.
Die avond zijn we nog wel in een klein dorpje in de buurt blijven slapen, en er was een festival aan de hand dus heb ik nog mee gedanst met een stel kinderen op traditionele Nepalse muziek.
De dag erna dan maar op de motor gesprongen, en het klonk als een super tof avontuur om met de motor terug te gaan, vooral omdat de busrit naar de trekking toe echt zwaar was met alle kuilen en hobbels in de weg (en ik 2 buswrakken heb gespot onderaan de bergen). Maar de 160 kilometer die 7 uur geduurt heeft was ook echt zwaar om achter op een motor te zitten haha..
Gelukkig heeft dit land me wel geleerd om niet te klagen, want daar schiet je toch geen reet mee op.. Dus pijnlijke reet of niet, ik was terug in Kathmandu..

De dag erna ben ik in de bus naar Pokhara gesprongen, omdat ik nu toch extra tijd had om Nepal te ontdekken.
Het was de eerste keer dat ik een touristenbus heb genomen hier in Nepal, omdat de lokale bussen naar Pokhara altijd overvol zijn en je blijkbaar niet op dak mag zitten op deze route.. En ook omdat ik nog moe was van de 'trekking' en de motorrit besloot ik maar eens voor wat comfort te kiezen..
Maar zo geweldig vond ik de touristenbus helemaal niet, er zaten van die klagende engelse trutten naast me met super korte broekjes en spagetti topjes die bij elke bobbel in de weg hun bek moesten open trekken over hoe slecht de weg was (terwijl dit de eerste weg was waar ik op reed die eigenlijk best goed te doen was) en hoe stom Nepal was..
Ik vraag me echt af wat die mensen nou eigenlijk mee krijgen van Nepal. En wat ze hier doen..
Ik vind het juist heerlijk om in overvolle bussen te zitten met crappy muziek op de achtergrond, en met een beetje geluk zet een moeder een baby bij je op schoot.. Of je zit op het dak met de kippen en geiten om van het uitzicht te genieten.
Maar als die miepers een nette touristenbus op een goede weg al zo vreselijk vinden, en over alles moeten klagen dan wil ik soms helemaal geen tourist zijn hier..

En nu ben ik dus al weer 3 dagen in Pokhara, en het is hier wel echt heel tof. Zowiezo is hier een meertje en veel natuur..
Eigenlijk hoor je de refelectie van sneewwitte bergtoppen hier in het meer te zien, maar omdat het tot nu toe elke dag bewolkt is heb ik nog geen witte bergtop gezien.. Maar dat geeft niet, omdat het redelijk bewolkt is is het niet te warm en heb ik elke dag lekker veel kunnen lopen. Zo ben ik naar een waterval gelopen waar onder een grot zit, en gisteren ben ik naar de oudste tempel in deze vallei gelopen.
En natuurlijk, hoe kan het ook anders, ben ik al weer n stel intressante Nepalesen tegen gekomen. Dat was ook de reden dat ik gisteren mn verhaaltje niet aan jullie heb kunnen doorsturen..
De Nepalesen die ik ben tegen gekomen hebben piercings en dreadjes en luisteren death metal, dus daar heb ik gisteren een biertje mee gedronken in plaats van achter een computer te gaan zitten haha..


Nou dat was het dan wel weer tot nu toe.
Ik heb een stuk of 20 foto's van Turkije geupload in het album "Twisted Turkey".
En de foto's van Nepal komen in het album "Namaste Nepal, part 1" ..
Omdat het internet hier niet zo snel is, zijn het nog niet alle foto's die ik heb, maar ja t geeft wel n beeld bij mn verhaaltjes..
Zowiezo vind ik het foto systeem van deze site niet zo geweldig, dus misschien dat ik binnenkort wel weer ergens n fotoalbum aanmaak om alles te uploaden en dat het een beetje overzichtelijk is... Maar dat is geen belofte haha..

Boooooooom
xxx

  • 01 November 2011 - 12:12

    Mama:

    yeh.... foto,s!!
    En speciaal een voor ons, wat lief.
    Je ziet er goed uit.
    Jammer van je enkel, maar zo te lezen gaat het toch wel goed.
    Met zijn allen op de bus; niet voor te stellen.
    En wat een mooie foto,s. Die bergen..Prachtig!.
    Geniet maar lekker verder x mama.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Loony

Actief sinds 19 Sept. 2011
Verslag gelezen: 241
Totaal aantal bezoekers 24452

Voorgaande reizen:

26 Maart 2015 - 05 April 2020

Go with the flow (wand) ! ;)

10 Juni 2011 - 03 Februari 2012

Loony's adventures

26 April 2012 - 30 November -0001

Loony to India

Landen bezocht: