Einde van het jaar in India

Hoi lieve lezertjes!

Ten eerste natuurlijk: GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Ik hoop dat jullie het allemaal goed gevierd hebben, en dat jullie je allemaal aan je goede voornemens gaat houden..

Ik heb geen goede voornemens gemaakt, maar het wel goed gevierd.. Op een heel andere manier dan ik de afgelopen 26 jaar heb gedaan.. Maar dat lees je straks wel..

Waar was ik gebleven?
Oh ja, bij het weekendje relax in Mumbai.. met de schoonmaak actie en het bollywood verjaardagsfeestje..

Niet zo lang daarna ben ik naar Delhi gegaan om daar wat mensen op te zoeken die ik in Nepal op het festival had leren kennen.

Nou is in India even met de trein ergens naar toe niet zo makkelijk.. Je moet hier van te voren je ticket boeken, en lang van te voren. Het liefst 2-3 maanden..
Maar als je bent zoals mij lukt dat natuurlijk niet, want ik plan niets.
Het is een raar systeem hier, en het lekt aan alle kanten. Dus besloot ik gewoon in de trein te springen zonder gereserveerd kaartje, maar een open ticket voor de '2nd class seating'.

Nou was de treinreis 28 uur, en dan heb je echt een bed nodig. Daarbij worden er gewoon ongelimiteerd 2e klas kaartjes verkocht, dus zit die klasse altijd stamp en stamp vol.
Dus ben ik gewoon in de klasse gaan zitten waar ze wel bedden hadden. Natuurlijk had iedereen zn ticketje al lang gereserveerd, en zn eigen bedje.. Maar zoals ik al zei, het systeem hier in India is krom. En met geld verander je alles.
Dus heb ik de conducteur omgekocht, en zo had ik een bed, die ik uiteindelijk gedeeld heb met een andere vrouw die ook geen gereserveerde ticket had. Nou moet ik je wel vertrellen dat die bedjes misschien de helft breed zijn van het bedje waar jij thuis is slaapt, dus als je het bed met een vreemde deelt slaap je eigenlijk zo goed als niet.

Nou heb ik hier in India geleerd om niet te klagen, en was ik natuurlijk allang blij met een half bed, en ook omdat ik niet in het beestenhok van de 2e klas hoefde te gaan zitten.
In de trein leer je ook dat in India de zin 'geen plek' niet bestaat. Overal kun je mensen in frommelen. En zo zitten de gangpaden in de trein vol met mensen die op een kartonne doos slapen. Indiers kunnen ook overal en op alle manieren slapen lijkt het wel, voor dat de trein komt slaap je gewoon op de grond van het station.. En eenmaal in de trein slaap je liggend tussen de gangpaden, onder de bedden, zittend of staand, het maakt niet uit.
Ook worden vele bedjes gedeeld.. Veel mensen hebben een gereserveerd ticket al maanden van te voren geboekt, maar toch is de kans groot dat je je bed als nog moet delen.
Daarbij lopen er constant mensen met verkoopwaren door de trein, eten, drinken, snoepjes, ijsjes, speelgoed, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is best makkelijk want je hoeft niet van je plek af, en je hebt alles wat je nodig hebt. Toch zitten er nadelen aan, want de chai verkoper roept om de 3 seconden "chai, chai, chai" en dan komt de eten verkoper met "briyani, veg briyani, veg briiiiyannniiiii" en zo gaat het de hele dag door.
Deze verkopers slingeren ook vaak per ongeluk hun etensbak, emmer, koffer of wat dan ook tegen de hoofden van de mensen die in de buurt van het gangpad zitten..
Maar ondanks deze chaos, mensen massa, ongewenste kopstoten, geen slaapplaats en een reis van 28 uur te gaan, niemand klaagt!

Iedereen praat met elkaar en mensen delen voedsel en familiegeheimen en zelfs slippers als je die van jezelf even niet kan vinden om naar de wc te gaan. Ook zijn ze geintresseerd in het leven van een buitenlander en word je met honderde vragen bestookt. Er was zelfs een man die eigenlijk helemaal een engels kon, maar het toch voor elkaar kreeg om het woord 'book' uit te spreken. En zo gaf ik hem het boek wat ik aan het lezen was, en heeft hij heel geintresseerd een half uur lang in mijn boek zitten bladeren, terwijl hij volgens mij geen woord heeft kunnen lezen.



Nou na 28 uur in Delhi aangekomen, opgehaald door een jongen die ik dus in Nepal had leren kennen. Mee gegaan naar zijn huis, en dat was in een van de rijkste buurten in Delhi.. Dikke autos voor de deur, waarvan de eigenaar wss zelf nog nooit achter het stuur heeft gezeten. Dikke huizen met grote hekken en security voor de deur. Allemaal een beetje overdreven en onrealistich vergleken met de rest van India..
Het fijne aan deze wijk was wel dat het n beetje groen was, de lucht okee was, de straten niet zo vies waren en dat er een groot park met een meer naast de deur was waar ik lekker in kon chillen.
's avonds ben ik naar een huis van een andere jongen gegaan en daar waren nog 7 mensen die ik in Nepal had leren kennen. Lang leven facebook om iedereen tenzame te brengen.
In een spontane bui besloot ik met 2 jongens (een Indiers, en een Iranees) de dag erna naar Agra te gaan, aangezien dat maar 4 uurtjes met de bus was. We zouden de ochtend erna vertrekken, maar het zijn nou eenmaal luie stoners, dus voor we vertrokken was het 8 uur 's avonds.
Op het bus station stond een bus voor Agra, en de buschauffeur wilde ons maar al te graag mee hebben, aangezien zijn bus verder helemaal leeg was.
Maar na 5 minuten rijden stond de bus stil, en bewoog gewoon niet meer.
Na een half uur besloten we maar eens uit te gaan zoeken waarom we niet bewogen, en waarom de chauffeur eigenlijk ook weg was.
Het bleek dat er een rij van bussen stond, die allemaal naar Agra gingen, en die werden gewoon een voor een opgevuld voor dat ze vertrokken. Wij waren bus nummer 5 in de rij, dus voor dat de 4 bussen voor ons vol waren was het een nacht verder denk ik. Gelukkig waren er in de eerste bus nog 3 plekjes vrij, en zo vertrokken we uren later dan gepland eindelijk naar Agra..

Ergens in de nacht aangekomen bracht een rickshaw chauffeur ons naar een hotel dat dichtbij de Taj Mahal zou zijn, maar dat bleek de volgende dag nog 2 kilometer ver weg te zijn.. Maar ja, de chauffeur had zijn commisie al gehad van het hotel natuurlijk, en wisten wij veel waar we waren..
We besloten om niet te gaan slapen en vroeg in de ochtend naar de Taj Mahal te wandelen om de zonsopgang vanaf daar te zien.. Daar aangekomen bleek het best bewolkt te zijn, en de Taj Mahal nog lang niet open.
Zo kwamen we aan de achterkant van de Taj Mahal terecht, bij de rivier en dat was de vroege ochtend wandeling wel waard. Er stonden mensen te bidden en offeringen in het water te gooien, terwijl uit de ochtendmist de Taj Mahal langzaam verscheen..

Uiteindelijk dan maar de poorten ronddom de Taj Mahal binnen gegaan om er achter te komen dat je absoluut geen kaugom of chocolade mee naar binnen mocht nemen.. Echt, vraag me niet waarom..
De Taj Mahal is prachtig en erg indrukwekkend. Toch heb je het binnen een uurtje wel gezien, en verspil je verder zoals iedereen je tijd met foto's maken voor op facebook haha..

Na de Taj zijn we door gegaan naar het rode Fort van Agra, wat eigenlijk iets intressanter is dan de Taj en daar hebben we ook wat uurtjes rond gehangen..

Na deze 2 uitstapjes hebben nog even n uurtje in het hotel kunnen slapen voor we uit moesten checken, en daarna zijn we weer in de bus terug naar Delhi gesprongen. Waar we om 8 uur weer terug waren. Dus het hele uitstapje hadden we in 24 uur gedaan wat we best indrukwekkend vonden..


De dag erna ben ik weer in een trein gesprongen want die zaterdag en zondag zouden 2 feestjes in Pune zijn, vlakbij Mumbai.
Ik had uiteraard weer geen kaartje, alleen had ik nu minder geluk want de conducteur wilde zich best om laten kopen, hij kon me alleen alsnog geen bed aanbieden.. Alleen in de hoogste klasse, maar dat wilde ik niet want dat was te duur en met airco wat ik vreselijk vind.. De condecteur snapte maar nix van mij, en uit eindelijk heb ik helemaal niets hoeven betalen.
Maar ik moest wel op de grond slapen.. Nou vond ik dat niet erg, en had ik gewoon dekentjes bij en kon ik mijn tas als kunnen gebruiken en heb ik gewoon goed geslapen..
En ik vond het wel een grappig contrast, zo zat ik in een luxe villa wijk in Delhi, en zo lag ik op de grond in de trein haha..

Het slapen in een gangpad is wel een maffe ervarning, want er zitten mensen die net als mij geen kaartje op tijd hadden geboekt, maar ook de armste mensen die gewoon geen geld hebben..
Zo zat ik vlakbij een familie, een vader en een moeder, een jongetje van een jaar of 3-4 en een baby. En daarbij hadden ze een soort gnoompje bij. Een broer, of oom? Geen idee..
De man had iig 2 super kleine beentjes, die zo verlamd waren als wat waren.. Daarbij had zijn te kleine rugje een bochel en van zn armpjes klopte ook niet veel.
In nederland zou zo iemand een rolstoel krijgen, maar deze man had alleen een houte plank met kapotte wieltjes, en als hij naar de wc moest, dan moest hij op de rug van de moeder..
De vader van de familie leek mij een beetje te veel op een junkie, en ja hoor meneer kreeg ergens halverwege de trein reis een of andere spatishe aanval.. Het was echt raar om te zien, die moeder in paniek, de baby werd bij mensen op schoot gedumpd, het andere kind begon te janken en vader zat zn haren uit zn hoofd te trekken, terwijl het mislukte mannetje maar voor zich uit zat te lachen..

Even later stonden er 2 meisjes te bedelen die denk ik 13-14 waren, en eentje had een kind op haar arm en de andere was duidelijk zwanger..
Het was wel even een opschuddertje in de relaliteit van India.. Het leven is hier prachtig, maar het kan ook kei en kei hard zijn..

De arme familie met hun vieze en kapotte kleertjes, het misvormde mannetje en de junkie papa heb ik maar 100 roepie te gestopt. (Dat is voor hier echt veel, een bedelaar geef je normaal 1 tot 5 roepie) En de uitdrukking op hun gezichten was onbetaaldbaar...
En dat is voor mij ook een van de dingen die India zo bijzonder maakt. De mensen, hoe arm ze ook zijn, hoe miserable hun leven ook is.. Ze zullen altijd lachen.
Niet alleen deze familie, maar ik zie overal arme mensen met een glimlach, en ik zie overal arme mensen de bedelaar iets toestoppen..


Maar goed, na 29 uur trein aangekomen in Pune.. Daar werd ik door Akshat van het station opgehaald, en hij had al een hotelletje geboekt..
Ik had tijdens de treinreis al een rommelende maag, en een beetje rare poep.. En in het hotel werd het eigenlijk steeds erger, ik voelde me prima, alleen het plassen uit mn kont klopte niet helemaal.. In het begin vond het nog wel grappig, maar het begon langzaam mn energie te vreten en ik lag al snel doodziek in bed.
Akshat heeft allemaal medicijntjes voor mij gehaald, maar die hielpen helaas niet echt.. Hij en de mensen van het hotel wilde me naar het ziekenhuis brengen midden in de nacht, omdat ik ook was begonnen met overgeven.. Maar de koppige ik zag het helemaal niet zitten om naar een Indisch ziekenhuis te gaan, want ik was overtuigd dat ik daar alleen maar zieker van zou worden..
Dus Akshat is blijven zorgen dat ik genoeg water dronk enzo, en die lieverd is heel de nacht voor mij aan het zorgen geweest, terwijl al zijn vrienden 2 straten verder aan het feesten waren.

Ergens in de ochtend ben ik in slaap gevallen, maar toen na een paar uur slaap bleek dat er niets verbeterd was heb ik me maar laten overhalen om in een rickshaw te stappen naar een fancy ziekenhuis (ik wil geen goedkope haha). In het ziekenhuis begon een zuster tegen me aan te zanniken dat ik absoluut niet met een Hindu samen kon zijn, dat ik met een christelijk iemand moest trouwen. Dat ik moest gaan bidden en naar de kerk moest gaan.. En of ik wel wist waarom Jezus naar de aarde was gekomen? En dat we vooral moesten wachten op de dag dat hij terug kwam.. Ik wilde er wel tegenin gaan, maar die muts had de naalden vast waarmee ze mij injecties moest geven, en heb ik maar braaf ja geknikt terwijl ze mij de medicijntjes inspoot..
Dat soort dingen kunnen volgens mij alleen in India..


De rest van de zondag een beetje in het hotel gehangen met Akshat terwijl ik me wel steeds beter begon te voelen.. Helaas was ik natuurlijk niet fit genoeg voor het feestje, en maandagochtend moesten we supervroeg vertrekken omdat Akshat moest werken.. Ik vond het echt jammer, want het leuke feestweekendje was een strontvervelend hotelkamer bezoekje.. Gelukkig vond Akshat het allemaal niet zo erg, en konden we er uit eindelijk wel om lachen..

Na Pune heb ik een paar daagjes chill aan gedaan, en daarna wat touristische dingetjes in Mumbai bezocht.. Al voel ik me hier in Mumbai al helemaal geen tourist meer, dus het was echt raar om tussen de japanners met hun camera's te staan en aangesproken te worden door locals met 'welcome to Mumbai' terwijl ik er al meer dan n maand ben.

Ik en Akshat wilde weer een weekendje naar Goa, dus ben ik 2 daagjes eerder vertrokken. Ik kon in Anjuna (Goa) logeren bij Ingrid, een nederlandse die een prachtig huisje heeft vlakbij het strand. Dus me daar laten afzetten en 's avonds met haar lekker gaan feesten vlakbij.
En op zaterdag waren ik en Akshat weer samen in een stukje paradijs op aarde..
Heel de week zijn er feestjes in Goa, maar de enige nacht dat Akshat er was, was er natuurlijk niets te doen.. Op zaterdag nog wel..
Maar goed, we zijn met ons scootertje lekker rond gaan rijden, hebben heerlijk aan het strand gelegen, super lekker gegeten en genoten van alle tijd die we samen hadden.
Helaas was het zo weer zondagavond en moesten we elkaar weer loslaten, want op maandagochtend moest Akshat gewoon weer werken..

Ik ben daarna nog tot donderdagavond in Goa gebleven, want het is toch wel een apart stukje India.. En toch wel iets aangenamer dan Mumbai natuurlijk.
Want er zijn prachtige stranden, en is het echt de moeite waard om een scooter te huren en rond te crossen tussen de palmbomen en de dorpjes..
Mocht je geen scooter hebben, dan heb je een motortaxi.. Overal zijn mannetjes te vinden met een motor, die je voor een paar roepie van A naar B brengen..

Elke avond heb je te gekke feesten in Goa (behalve die ene zaterdag dan), er staan altijd wel zon 200-300 mensen op de dansvloer, en de sfeer is te gek.. Het zijn allemaal 'drop-outs' van onze westerse maatschappij, die in Goa lekker zichzelf kunnen zijn, dus iedereen gaat lekker los... Tot 10 uur 's avonds, dan zijn de raves onder de palmbomen voorbij.. soms als je geluk hebt, dan kun je tot 12 uur dansen..
Maar de feestjes beginnen dan ook vroeg, en dat heeft ook wel zn charme, want vanaf de dansvloer loop je zo het strand op, en kun je genieten van de zonsondergang en weer terug gaan feesten..
Als je honger krijgt tijdens de feestjes hoef je ook geen moeite te doen, ronddom de feestjes staan de lokale vrouwen met plastic tuintafels en een gaspitje een broodje omelet te verkopen.. Het geroep van de vrouwen heeft ook wel een apart effect op het strand.. "bread omelet madam?" Ze roepen het gewoon random tegen iedereen, het lijken wel robots met een bewegingsensor, zodra er iemand in beeld is gaat de mond open en "bread omelet?" zelfs als je er al eentje in je hand hebt..

Op de feestjes in Goa kom je uit alle delen van de wereld mensen tegen.. Zo kwam ik een japanner tegen die ik in Istanbul had ontmoet, de latino's met wie ik naar het punkconcert ben geweest in Griekenland en waarme ik toen in de tuin heb geslapen van de universiteit.
En natuurlijk ben ik veel mensen tegen gekomen die ik van de Europese festivals kende..
Maar na 4 nachten feesten was het voor mij tijd om weer terug naar Mumbai te gaan, want kerst kwam er aan.

Ik en Askhat, en 4 vrienden van hem (onder wie ook het stelletje met het Amerikaanse vriendinnetje) zouden namelijk lekker een weekendje strand gaan doen voor Kerst. Eens iets anders dan die kerstboom en die kou.
Dus hebben we zaterdagochtend vroeg een boot gepakt naar Alibag, en vanuit daar nog 2 uur in de rickshaw gezeten met zn allen naar Kashid. We vonden al gauw een kamer voor ons 6-en dus de spullen gedumpd en naar het strand gegaan.
Het was een heerlijk verlaten strand, alle Indiers die kerst wilde vieren op het strand zaten namelijk een strandje verder hutje-mutje op elkaar gepakt, niet wetend dat een stukje verder niemand was..
Na een hele dag zwemmen, zonnebaden en zandkastelen bouwen zijn we wat gaan eten.. En 's avonds hebben we een kampvuurtje gemaakt en een fles rum open getrokken, waardoor we allemaal naast het kampvuur in slaap zijn gevallen haha..
De dag erna hebben we ook niet veel nuttigs meer gedaan dan zonnebaden, zandkastelen bouwen en zwemmen..
Helaas was de laaste boot terug al om 6 uur, en moesten we nog 2 uur reizen naar de haven toe, dus de zondag was al snel voorbij..

De rest van de week heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gedaan dan een beetje rondgeshopt, de stad verkend, naar een eilandje in de buurt gegaan voor een dag enz enz..
En toen was het ineens al weer bijna oud-jaar.. Dus vrijdag de 30ste zijn we na Akshat zn werk meteen in de bus gejumpd richting Tarkarli.. We wilden namelijk geen groot commercieel feest in Goa ofzo, en ook geen drukke toeristiche plek, dus hadden we iets kleins en onbekends uitgezocht op internet.
Het plaatsje is 2 uurtjes van Goa af, maar nog veel mooier, en zonder massa toerisme, alleen wat Indische toeristen..
Het bleek een waar paradijsje te zijn. We hebben op zaterdagochtend een kayak gehuurd en zijn de boel gaan verkennen, we kwamen terecht op de mooiste stranden.. Wit zand, palmbomen, helder water, en geen kip te verkennen.. Schattige dorpjes in tradionele stijl, de vriendelijkste mensen overal.. En een de ene kant van het dorpje een rivier, en aan de andere kant het strand..
Een perfecte zondondergang.. en een heerlijke vis curry als avond eten..

En dan was het 12 uur, niewjaar..
Maar wij hadden kilometers gelopen die dag, gezwommen, gekajakt, enz enz.. dus wij sliepen.. en aangezien er geen vuurwerk ofzo was, zijn we ook niet wakker geworden.. Dus we hebben elkaar pas om 5 uur in de ochtend gelukkig nieuwjaar gewenst..
En om 7 uur zaten we alweer in een bootje om dolfijnen te spotten, want die zitten daar blijkbaar heel veel..
De dag ervoor hadden we wel een dolfijntje zien springen, maar van heel ver weg.. Helaas tijdens de dolfijnen safari zijn we er geen tegen gekomen, maar dat gaf eigenlijk helemaal niets.. De boot ging namelijk ook weer langs verlaten stranden, en de mooiste plekjes op aarde..
Na de boottocht hebben we nog een paar uur op het strand gelegen, maar toen moesten we helaas weer terug.
Want we hadden namelijk geen busticket terug, vanwege nieuwjaar zaten alle bussen vol, en moesten we het zelfde trucje in de trein doen als ik van en naar Delhi had gedaan.
We waren even bang in de trein dat we op de grond moesten slapen, en toen we ons dekentje aan het uitspreiden waren tikte een meisje ons aan, en zei dat ze haar bed wel met haar vriendje zou delen, zodat wij hun 2e bed zouden krijgen. En zo eindigde ons perfecte weekend met een perfecte treinreis terug naar ons huisje in Mumbai.. En begon ons nieuwe jaar fantastisch goed.

Ik hoop dat jullie ook een goede start van 2012 hebben, en dat het jaar ons allemaal hele mooie dingen gaat brengen..

Ik wilde ook wat foto's toevoegen, maar helaas is mijn limiet op deze site al vol.. Dus zal je naar mijn feestboek moeten surfen: http://www.facebook.com/Loony.Leonie
En dan bij mijn foto's kijken in het mapje "India 2011"

De foto's laten denk ik veel meer zien dan mijn beschrijving van het gevonden paradijsje.. Geniet ervan..

Dikke knuffel,
Leonie