Namaste Nepal (part 1)

Namaste vriendjes vriendinnetjes en ander gespuis

Sorry dat ik jullie weer n beetje jaloers ga maken, mocht je het niet aan kunnen, dan moet je maar niet lezen hihi..

De laatste keer dat jullie mijn verhalen hebben kunnen volgen was ik in Turkije, op weg naar een feestje..
Nou dat feestje was niet helemaal wat ik verwacht had.. want eigenlijk was het een festival..
Dus op vrijdagavond kwamen er wel een paar mensen aangekakt, die allemaal lekker om het kampvuur gingen hangen en kletsen.. maar de dansvloer bleef leeg omdat het echte feest pas zaterdag zou beginnen..
Nu vind ik om een kampvuur hangen en kletsen best leuk, maar als iedereen Turks praat (insha'allah!) en je kent niemand dan is het best lastig.. ik had soms wel momentjes dat ik een beetje alleen in het kampvuur zat te staren..
Maar toen ik zaterdagmiddag de bus terug naar Istanbul moest gaan halen moest ik toch wel van behoorlijk veel mensen afscheid nemen met een knuffel en facebooknamen uitwisselen.. dus ja, ik moet niet zo mutsen zo alleen was ik helemaal niet geweest en achteraf had ik het gewoon gezellig gehad..

Terug in Istanbul vond ik het best jammer dat ik Turkije ging verlaten.. Ik heb met een van mn "huisgenootjes" nog een afscheidsdinnertje gehad en daarna ben ik maar in de bus naar het vliegveld gestapt..
Ik heb lekker n paar spullentjes in Istanbul achter gelaten die ik niet persee mee wilde nemen naar Azie, dus heb ik mooi een reden om na Azie terug te vliegen via Istanbul.. :)

De vlucht naar Nepal viel eigenlijk goed mee.. Ik moest na 4 uur overstappen in Sharjah, en daarna nog eens 4 uur vliegen..
Tijdens die overstap ben ik nog geen half uur in Sharjah geweest, dus dat ging heel vlug eigenlijk..
In het vliegtuig naar Nepal zaten er een paar Nepalese jongens voor me die stiekem over hun schouder foto's van me zaten te maken, dus dat gemiep begon meteen al.. maar ik moest er wel om lachen en gelukkig zaten er naast me 3 jongens uit Syrie die echt heel tof waren.
De jongens uit Syrie waren toevallig ook van plan om naar het goafestival te gaan wat ik op de planning had staan, dus heb ik ze mee gesleept naar het hostel waar Inge al een bedje voor me had geregeld..
Alleen was Inge niet in het hostel toen ik aankwam, en kon ik dus onze kamer niet in want die muts had de sleutel meegenomen..
Maar gelukkig was er een kamer vrij voor de Syriers en heb ik mijn tas bij hun op de kamer gedumpt en ben ik met de 3 jongens meteen Kathmandu ingegaan..

Mijn eerste indrukken voelde echt meteen zoals India..
Het zooitje ongeregeld in het verkeer, de toeters, de kleurrijke vrouwen, het plastic wat her en der zwerft (mensen snappen hier niet zo goed dat plastic er over 20 jaar nog ligt), de scheef gebouwde gebouwen, de suzuki alto's die hier de mercedes van Nepal zijn (taxi's dus), de chaos, de winkeltjes, de mensen op straat, enz enz..
En dan zat mijn hostel natuurlijk in Thamel, het toeristenhart van Kathmandu waar belachelijk veel bedrijfjes zijn op touristen gebied (2500 per 5 vierkante kilometer) dus ongeloofelijk veel reclameborden (met spelfouten) en veeeel winkeltjes..
Te veel leuke winkeltjes, met te veel leuke kleren.. Ik heb echt moeite mijn budget niet in een keer op te maken haha..

Maar goed, de dag erna begon er een festival in de buurt van Kathmandu wat ik natuurlijk niet wilde missen..
Dus in de ochtend in de bus gestapt en meteen kennis gemaakt met de wegen van Nepal.. Zulke slechte wegen heb ik nog nooit ergens ter wereld gezien.. zandpaden met gigantische kuilen en dat noemen ze dan "snelweg"
Opzich kunnen ze er niet veel aan doen, want hier zijn na de monsoon tijd veel landverschuivingen waardoor hele stukken berg ineens een paar honderd meter verder liggen, en dus de weg soms ook..
De bus naar het festival kwam dus natuurlijk n keer vast te zitten, en moesten we ook n keer allemaal uitstappen omdat de bus anders de berg niet op kwam.. Natuurlijk ben ik na de zoveelste stop naar het dak geklommen van de bus, en zo maakte ik kennis met de meest geweldige manier van reizen hier.. je kont moet er wel aan geloven met al die hobbels, je deeld het dak soms met nog 30 mensen, kippen of geiten en er zijn soms wel enge momenten als de bus alle kanten op zwiept, maar het uitzicht is geweldig!

Aangekomen op het festival terrein heb ik mijn ogen uitgekeken.. Zowiezo was het festival een of ander ecologisch resort boven op een berg, dus mega mooi aangelegd allemaal, maar het uitzicht! Damn, daar stond ik dan oog in oog met de witte toppen van de machtige Himalaya's!
's avonds begon de muziek, en die was precies mijn smaak.. De dansvloer was vol met toffe mensen, echt een leuke mix van backpackers en Nepali's.. Dus ik heb lekker staan dansen 's nachts en 's ochtends met het hele festival naar de zonsopgang over de witte toppen zitten kijken..
Helaas kwam er de volgende avond een gezelschap genaamd politie aanzetten, en die wilde meer geld voordat het festival weer verder mocht gaan.. Een van de organisators die al hart problemen had kon de druk niet aan, en besloot een hartaanval te krijgen waardoor het festival definitief stil kwam te liggen en er de dag erna een soort rouwceremonie gedaan moest worden door zijn vrienden..
Klote voor de organistatie en de familie van die dude natuurlijk.. en ook jammer voor de feesters want we moesten weer naar Kathmandu..

Nou was ik op de dansvloer een groepje Nepalesen tegen gekomen die echt lief en leuk waren en die ook nog eens in Kathmandu bleken te wonen.. Dus ben ik hun in Kathmandu maar gaan opzoeken in de Sisha bar die ze hebben (Sisha is zon waterpijp waar mee je n soort smaaktabak rookt) .. Die Sisha bar is echt n leuke tent, waar ze van 7 tot 10 elke avond n live band hebben spelen, en waar ik dus elke avond gratis bier krijg van mijn nieuwe vriendjes..

Die nieuwe vriendjes vertelde mij ook over een metalconcert dat zou plaatsvinden in Kathmandu..
Nou dat wilde ik natuurlijk niet missen, dus mijn zwarte kleertjes aangetrokken en met een toffe Australier (waarmee ik en Inge een hotelkamer deelde) naar dat concert gegaan..
Het was echt niet wat ik verwacht had, en stonden gewoon 2000 metalmannetjes met zwarte shirtjes te headbangen en te moshen.. Geweldig! Het podium was huge, met een vette lichtshow.. en de 8 bands (oa. Vader en Helmut) waren ook echt tof!
Natuurlijk waren er heel weinig vrouwen (98% mannen ofzo) en dan was ik ook natuurlijk de enige blanke, dus ik kreeg meer aandacht dan de bands die zich op het podium in het zweet stonden te werken haha..
Maar dat had wel zn voordelen, want zo mocht ik bv van de militairen (die het terrein bewaakte) via een binnendoor weggetje naar de wc terwijl de rest van de mensen gewoon om het hele voetbal terrein moesten lopen om te plassen..

Daarna besloten ik en Inge om toch maar eens Kathmandu uit te gaan, en hebben we een beetje op de kaart gekeken om een nieuwe bestemming te kiezen..
We zaggen een hotspring staan in de buurt van de Tibetaanse grens, dus dat leek ons weg intressant..
Dus zijn we met de bus vertrokken naar Tatopani (wat gewoon warm water betekend hier, en dus alle dorpjes waar een hotspring is heet zo hier in Nepal) en in Tatopani hebben we in een hotspring gezeten, wat eigenlijk niet meer was dan een badkuip met warm water haha..
De dag erna zijn we naar Kodari gelopen omdat we Tibet in wilden.. We hebben allebei 2 voeten over de grens gezet voor 10 seconden voordat we er weer uitgetrapt werden, maar we zijn in Tibet geweest :)
Op de grens zijn we nog n uurtje ofzo blijven hangen omdat de Nepalese militairen weer eens te schattig waren en ze met ons grapjes bleven maken en natuurlijk ook foto's.. Ik heb ook nog even stiekem over mn schouder een foto van de grens gemaakt, wat natuurlijk absoluut niet mocht, en daarna zijn we weer terug naar ons hostelletje gegaan..


De dag erna zijn we weer een stuk gaan lopen, en kwamen we bij de werelds 2 na hoogste bungyjump uit.. 160 meter vallen in een vallei.. Het zag er echt fantastich uit, maar ik vond 70 euro voor een sprongetje toch echt te veel.. dus hebben we een beetje rond gekeken in het resort waar de bungyjump was..
Vanaf de bungyjump hebben ik en Inge een stukje gelift naar een volgend dorp (want er waren geen bussen ofzo) en daar hebben we weer een hostelletje gevonden.. maar dat was de eerste keer eigenlijk dat het hostel niet zo beviel, het was gewoon echt ranzig..
En daarbij hadden we allebei een rommelige vervelende zieke maag (wat trouwens maar 2 dagen heeft geduurt ofzo, en nu kan ik echt alles eten en drinken wat er bestaat zonder ziek te worden), dus de watervallen van het dorp hebben we maar voor lief gelaten om weer terug te keren naar Kathmandu.. Op het dak van de bus uiteraard..

Terug in Kathmandu voelde ik me wel weer thuis.. Ons hostelletje is namelijk geweldig, schoon (te schoon bijna) en goedkoop (2,50 per nacht).. Alleen zat het hostel vol toen we terug kwamen, en mochten ik en inge gratis op het dakterras slapen, en dat was echt tof want het was helemaal niet koud en de frisse lucht voelde wel goed na een avondje bier en wisky in mijn favoriete bar met mijn favoriete Nepalesen..

Die geweldige lieve jongens hebben mij de dag erna nadat de bar dicht ging (12 uur dus haha) mee genomen met hun auto naar Nagarkot, schijnbaar een geweldig uitzichtpunt op de Himalaya's maar helaas was het die dag bewolkt.. Wel jammer want we hadden de hele nacht gewacht op de zonsopgang, en het was echt koud 's snachts op dat uitzichtpunt.. Maar gelukkig kunnen die stadjongens van hier geweldig kampvuurtjes maken (not!) dus hebben we ons wel n piepklein beetje warm kunnen houden..
De weg terug naar Kathmandu was daar in tegen wel echt geweldig! Het was een route die eigenlijk helemaal niet met een auto te rijden was, zo slecht was de weg.. maar we hadden de tijd dus ja waarom niet.. en de route ging echt door n soort jungel heen met bamboe bomen en linanen, en prachtige rijstplantages waar kleurrijke mensen in aan het werken waren, en we kwamen door piepkleine dorpjes (waar ze bijna nooit blanke mensen zien, maar waar ik wel dezelfde neuspiercing heb die hier bij de oude vrouwen traditie is) en in een van die dorpjes hebben we ontbeten voor 5 roepies per persoon (100 roepies is 1 euro).. Al met al weer een mooie ervaring rijker dus..


---- Eigenlijk ben ik nu pas op de helft van het verhaaltje wat ik met jullie wil delen, maar ik heb honger en krijg vierkante ogen.. dus morgen typ ik deel 2.. Beloofd..

Kus vanuit de top van de wereld..