Een warm welkom in nederland
Door: LoonyLeonie
Blijf op de hoogte en volg Loony
06 Februari 2012 | Nederland, ettenleur
Lieve trouwe lezers,
Dit zal het laatste verslagje van mijn wilde avonturen zijn..
Voorlopig dan he, want ik ben zo snel mogelijk weer weg uit het koude gestructureerde Nederland hoor..
Ik was gebleven bij mijn laatste dagen in Mumbai (van deze reis dan)..
Op Republic Day zijn we uiteindelijk lekker niets gaan doen.. lekker thuis gebleven, in elkaars armen gelegen, filmpjes gekeken, en onze tasjes ingepakt..
De dag erna zijn we dus naar Gokarna vertrokken, naar het volgende paradijselijk avontuur..
Onze treinkaartjes waren bevestigd, we hoefde dus niet op de grond te slapen.. Maar we moesten wel een bedje delen..
Gelukkig hadden we een 3AC klasse geboekt, een klasse hoger dan de normale sleepers. Dus met airco, en luxere bedjes.. En een gordijntje.. Dus we konden zonder schaamte gewoon lekker tegen elkaar aanliggen, en was het kleine bedje delen helemaal niet erg.. :)
Aangekomen in Kumta, 30 km van Gokarna af, dachten we even verkeerd te zitten.. Het leek wel het einde van de wereld.
Gelukkig stonden er wat taxis, die ons voor een veel te hoge prijs naar Gokarna wilde brengen.. Een Indisch vriendje hebben is dan wel makkelijk, en de prijs ging al snel omlaag. En de taxi chauffeur wist ook wel iemand waar we een motor konden huren.
De motorverhuur was maar een dronken vent die volgens mij zijn eigen motor aan ons mee gaf, en de motor was ook wel een beetje gaar. Maar wat kon ons dat schelen, we hadden ons eigen vervoersmiddel in paradijs!
Een riksja heeft ons vervolgens nog even naar OM beach gebracht, want met een tas van 15 kilo achter op de motor was een beetje moeilijk..
Op OM beach zat natuurlijk alles vol, het was zaterdagochtend, en dan zijn er ook veel indische toeristen. Maar bijna op het einde van het strand vonden we een kamer die wel okee was, dus die boekte we meteen maar voor het weekend.
Daarna zijn we lekker op de motor gaan rijden, en op een mooi stukje gestopt om van het uitzicht te genieten.. Akshat is een goede prater, en de mensen die mij kennen weten dat ik ook altijd van alles en niets te vertellen heb. Dus uren later zaten we nog steeds op de zelfde plek, genoten we van de zonsondergang en zijn we maar terug gereden toen het frisjes begon te worden. 's avonds een beetje gaan shoppen in het stadje, daarna genoten van wat eten, en wat rond gehangen op het strand..
De dag erna zijn we naar Half Moon beach en Paradise beach gelopen. Het zou een trekking van 40-50 minuten naar het eerste strand zijn, en daarna nog een n kwartiertje ofzo om op Paradise beach te komen. Ik vond het woord trekking natuurlijk al zwaar klinken, maar het viel eigenlijk best wel mee.
En het uitzicht over de kliffen, de stranden, de palmbomen en de zee, maakte de wandeling zo mooi dat het alles behalve zwaar was.
En de wandeling was het zeker waard. Op Half Moon beach zijn we gestopt om even wat te eten, en daarna zijn we verder gewandeld. En Paradise beach, is echt een paradijsje op aarde!
Het mooie hier aan was dat er helemaal geen hotels of restaurants waren, ze hebben er wel gestaan, maar zijn gesloopt omdat ze geen vergunningen hadden. Dus hebben alle hippies die hier tijdelijk verblijven zelf hutjes gebouwd van palmboombladeren en fel gekleurde doeken.
We hebben hier de hele dag lekker aan het strand gelegen en genoten van het uitzicht en de maffe mensen op het strandje..
Toen we honger kregen zijn we maar terug gelopen naar Half Moon beach, onderweg gestopt om te genieten van een prachtige zonsondergang.
Maar daardoor was het al donker toen we op Half Moon aankwamen, en vaarden er geen boten meer terug naar Om Beach.. Dus we moesten lopen.
Gelukkig had ik een zaklampje bij, en zijn we aan de trekking terug begonnen in het pikke donker.. Een spannend avontuur moet ik zeggen..
De dag erna besloten we maar eens iets te gaan doen met de motor die we gehuurd hadden, dus zijn we naar Jog Falls gereden. Op internet zagen die watervallen er erg indrukwekkend uit, en zou het zon 80 km zijn. In werkelijkheid was het zon 100km, en was het zon 4 uur rijden door de slingerende bergweggetjes. En eenmaal aangekomen bleken de watervallen maar 2 pis straaltjes water te zijn.
Gelukkig waren we net langs een rivier gereden die er erg mooi uitzag, dus zijn we daar gestopt met de motor en hebben we een relaxed plekje gezocht, en uren met onze voetjes in het water lekker liggen kletsen en genoten van het uitzicht.
Na een paar uur dan maar terug gereden, uiteraard weer een mooi plekje gezocht voor de zonsondergang, en dan in het donker in Gokarna aangekomen.
We stonden allebei versteld van de prachtige sterren aan de lucht, zoveel en zo helder had ik ze nog nooit gezien. En zo laag. Normaal moet je omhoog kijken om sterren te zien, maar nu kon je gewoon recht vooruit kijken om oog in oog te staan met moeder natuur.
Omdat dit onze laatste avond in paradijs zou zijn besloten we maar niet te gaan slapen. We hebben wat op het strand rond gehangen, en uit eindelijk een ware bank in de rotsen gevonden.. Geen echte natuurlijk, maar een stuk rots, waar onze konten precies naast elkaar in pasten. Dekentje en een fles wishkey erbij, en onze nacht was gemaakt.
De volgende ochtend besloot moeder natuur er nog een schepje bovenop te doen, en veranderde ze de lucht in een ware regenboog. Toen de zon eenmaal achter de bergen vandaan kwam zijn we maar naar onze hotelkamer gestrompeld om nog een paar uur te slapen voor we moesten uit checken.
De laatste dag hebben we nog genoten van Om beach, waar we eigenlijk nog steeds niet gezwommen hadden. En toen was het tijd om naar het stationnetje in Kumta terug te keren. Waar we lekker lastig gevallen werden door een koe die onze nootjes wilden stelen, en 3 uur op de trein hebben mogen wachten omdat ie te laat was. We hadden onze eigen bedjes dit keer, wat ik stiekem wel jammer vond, dit was mijn laatste nacht en dan slaap je apart haha..
Maar opzich was de nacht in halen ook wel fijn. Dus geslapen als baby's, om 's ochtends wakker te worden en er achter te komen dat de trein nog eens 3 uur meer vertraging heeft opgelopen.
Beetje jammer die 6 uur vertraging, want die dag was mijn allerlaatste dag in Mumbai, en ik wilde genieten van elk uurtje. Maar ja, het was India op zn best, en er is toch niets aan te doen, dan het te nemen zoals het is..
Mijn laatste uurtjes hebben we doorgebracht met mijn tasje in pakken, te knuffelen en elkaar te vertellen dat mijn vertrek niet het einde van onze liefde betekende, maar juist het begin.
Om half 2 's nachts zaten we in de taxi naar het vliegveld, waar we nog een kusje konden uitwisselen voordat ik begon aan de lange reis naar Nederland.
En die reis was veel langer dan ik had verwacht. Ik denk dat ik te hard geroepen heb dat ik niet naar huis wilde, dus besloten de weergoden het eens lekker te laten sneeuwen in Nederland. Waardoor ik 2,5 uur in het vliegtuig in Istanbul (waar ik over moest stappen) heb moeten wachten voordat die kist eens opsteeg.
Boven Nederland konden we natuurlijk ook niet landen, en hebben we nog maar eens 3 rondjes extra boven flevoland gevlogen.. Eenmaal geland duurde het ook nog eens een uur voordat we bij de gate konden. En door al dat gemiep om een beetje sneeuw stond ik 5 uur later dan gepland eindelijk in de ontvangst hal van Schiphol.
Ik had al die tijd mijn ouders (die mij op zouden halen) niet kunnen bellen, maar ik had al zon vermoeden dat hun ook wel te laat zouden zijn vanwege de sneeuw. En dat was ook zo. Mijn vader had ook 4 uur vertraging met de trein opgelopen, omdat heel nederland plat lag. Zowel op de wegen als op het spoor.
Op Schiphol werd al om geroepen, dat er geen treinen, bussen of taxi's meer reden, en dat alle hotels vol zaten.. Welkom in Nederland!!!
Gelukkig, gelukkig ging er nog 1 trein Amsterdam uit.. Naar Leiden, dus daar maar ingestapt, want in Amsterdam blijven was dus geen optie.. In Leiden vonden we gelukkig een trein naar Dordrecht, en vanuit Dordrecht was er nog een treintje richting Roosendaal. Zo kwam ik ergens in nacht thuis, en was de welkom thuis taart en pasta eigenlijk een beetje overbodig.
Dan toch maar mijn tasje uitgepakt en de souvenirtjes gegeven, verhalen verteld, en uit eindelijk gaan slapen. Raar hoor, om na 8 maanden weer in je eigen bedje te liggen..
En nu ben ik dus weer thuis, in het ijskoude Nederland. Met -15 als gemiddelde temperatuur, terwijl ik vorige week nog met +30 op het strand lag..
En wat mis ik het maffe bruisende India. Ik mis de chaos. De ongestructureerde zooi.
Het getoeter van het verkeer.. De treintjes in Mumbai die altijd overvol zijn. De ritjes in de rickshaw naar de supermarkt.
De kruispunten met stoplichten die toch door een politie agent worden geregeld, omdat iedereen het stoplicht negeert. Ik mis de mensen op straat, die op random plekken staan te wachten op bussen en rickshaws. De honden die op de daken van de auto's liggen te slapen.
Ik mis het feit dat je gewoon in je t-shirtje op straat kan lopen, en het altijd warm is.. (De winter in Mumbai is nog steeds 20-25 graden!)
Het gegiebel van de mensen om je heen, die je uren aanstaren en je gewoon uit lachen omdat je er anders uit ziet. De koeien op straat. De lucht van eten. Het bruisen van de straten. De kleuren van de gewaden van de vrouwen.
De grappige momenten als ik probeerde Hindi te praten.De zoektocht om een bakje yoghurt te kopen. En het gehannes om uit te leggen dat je een brood wil.
Het land waar ze arm zijn, maar toch blijven lachen.. Waar mensen zich op straat wassen, en schijten langs de spoorwegen. En de mensen die nooit klagen. De grote witte tanden in die onschuldige bruine gezichtjes.. De wereldvreemde en naïeve Indiërs die met veel te veel mensen op elkaar wonen. En die ontzettend goed zijn om zoveel mogelijk mensen in een kleine ruimte te stoppen. En alles maar nemen zoals het is..
De taxi's, de rickshaws, de motors en de kamelen.. En zelfs de treinen met hun belachelijke kaartjes systeem.
De cultuur, de religies en de kleine tempeltjes op straat. En het bijgeloof van de mensen.
Ik mis het landschap, in al zijn mooie vormen.. En het feit dat je in India alles hebt, bergen, stranden, woestijnen, zee, platteland enz enz..
En het meeste mis ik Akshat... De lieverd die mijn hart heeft gestolen.
Akshat die mij vanaf het eerste moment heeft genomen zoals ik ben. Die lacht om mijn grapjes, en met wie ik altijd over alles kan praten.. Een Indiër die helemaal niet op een Indiër lijkt, want hij is openminded, nuchter, rationeel en iemand van de wereld. Een reiziger, een hippie en een feester, met dreadjes en tattoo's, die niet in kastes, bijgeloof, uithuwelijken of geld geloofd.. Hij is iemand die eerlijk is over de kleinste details in zijn leven..
De jongen die altijd voor me klaar heeft gestaan, en ontzettend zorgzaam is.. En zelfs op een door de weekse dag zijn werk afbelde om 5 uur in de bus te zitten om mij op te halen omdat ik een kutreis achter de rug had..
De jongen waarbij ik een twinkel in zijn ogen zie als we samen zijn.En waarmee je lekker kan stoeien en kietelen omdat hij, net als ik, altijd in is voor maffe dingen..
Hij is lief, en romantisch, schrijft gedichtjes en koopt cadeautjes..
We zeggen/denken vaak hetzelfde, en we hebben soms maar 1 blik nodig om te weten wat de ander denkt.. Een cosmic connection noemen we het :)
Hij heeft zelfs zijn baantje geriskeerd om bij mij te zijn de laatste week dat ik in India was.. In India krijg je namelijk niet zo makkelijk vrij van je werk, vooral niet als je geen vrije dagen meer hebt.. Maar hij verzon dat hij naar een bruiloft moest, in de hoop dat zijn baas er nooit achter zou komen dat wij lekker hand in hand op het strand liepen afgelopen week..
Hij is mijn soulmate, mijn vriend en mijn liefde..
En wat vind ik Nederland vreselijk op het moment..
Alles is zo georganiseerd. Zo netjes. Zo saai.
Alles heeft zo veel regeltjes.
Je kunt niet eens naar de dokter zonder afspraak, en een receptje bij de apotheek op halen duurt ook een uur omdat je niet goed in het systeem staat.
(Systemen, bah!) En terwijl je dan staat te wachten staan er 2 bejaarden naast je te klagen dat het allemaal zo lang duurt, alsof ze iets beters te doen hebben..
Je kunt hier niet eens meer met de bus als je geen OV kaart hebt, en zelfs de coffeeshops blijken ineens een pasjes systeem te hebben.
Op de radio en tv hoor en zie je niets dan slechte humor en vreselijke nederlands talige liedjes.. Er veranderd hier niets. Er gebeurd hier niets spannends..
En dan is het ook nog eens koud..
Maar goed, ik kan gelukkig weer bij NSK aan de slag. Dus dan heb ik minder tijd om te letten op de stomme regeltjes en de sleur van Nederland.
Ik zal ook blij zijn als ik mijn vriendjes en vriendinnetjes allemaal weer zie, en als ik binnenkort weer op een feestje sta.
Want nu denk ik maar aan 1 ding, en dat is "ik wil terug!!!"
Al weet ik wel, dat 2-3 maanden zo om zijn, en ik zo weer terug ben in de armen van mijn liefde in het bruisende India.
De foto's van onze Gokarna vakantie staan weer op mijn facebook. http://www.facebook.com/Loony.Leonie
En dat was het dan.. Bedankt voor het volgen van mijn avonturen. Ik hoop dat jullie er ook een beetje van hebben kunnen genieten.
Zodra ik weer op reis ga, dan zien jullie vanzelf weer een mailtje in je inbox verschijnen.
Dikke kus
Leonie
Dit zal het laatste verslagje van mijn wilde avonturen zijn..
Voorlopig dan he, want ik ben zo snel mogelijk weer weg uit het koude gestructureerde Nederland hoor..
Ik was gebleven bij mijn laatste dagen in Mumbai (van deze reis dan)..
Op Republic Day zijn we uiteindelijk lekker niets gaan doen.. lekker thuis gebleven, in elkaars armen gelegen, filmpjes gekeken, en onze tasjes ingepakt..
De dag erna zijn we dus naar Gokarna vertrokken, naar het volgende paradijselijk avontuur..
Onze treinkaartjes waren bevestigd, we hoefde dus niet op de grond te slapen.. Maar we moesten wel een bedje delen..
Gelukkig hadden we een 3AC klasse geboekt, een klasse hoger dan de normale sleepers. Dus met airco, en luxere bedjes.. En een gordijntje.. Dus we konden zonder schaamte gewoon lekker tegen elkaar aanliggen, en was het kleine bedje delen helemaal niet erg.. :)
Aangekomen in Kumta, 30 km van Gokarna af, dachten we even verkeerd te zitten.. Het leek wel het einde van de wereld.
Gelukkig stonden er wat taxis, die ons voor een veel te hoge prijs naar Gokarna wilde brengen.. Een Indisch vriendje hebben is dan wel makkelijk, en de prijs ging al snel omlaag. En de taxi chauffeur wist ook wel iemand waar we een motor konden huren.
De motorverhuur was maar een dronken vent die volgens mij zijn eigen motor aan ons mee gaf, en de motor was ook wel een beetje gaar. Maar wat kon ons dat schelen, we hadden ons eigen vervoersmiddel in paradijs!
Een riksja heeft ons vervolgens nog even naar OM beach gebracht, want met een tas van 15 kilo achter op de motor was een beetje moeilijk..
Op OM beach zat natuurlijk alles vol, het was zaterdagochtend, en dan zijn er ook veel indische toeristen. Maar bijna op het einde van het strand vonden we een kamer die wel okee was, dus die boekte we meteen maar voor het weekend.
Daarna zijn we lekker op de motor gaan rijden, en op een mooi stukje gestopt om van het uitzicht te genieten.. Akshat is een goede prater, en de mensen die mij kennen weten dat ik ook altijd van alles en niets te vertellen heb. Dus uren later zaten we nog steeds op de zelfde plek, genoten we van de zonsondergang en zijn we maar terug gereden toen het frisjes begon te worden. 's avonds een beetje gaan shoppen in het stadje, daarna genoten van wat eten, en wat rond gehangen op het strand..
De dag erna zijn we naar Half Moon beach en Paradise beach gelopen. Het zou een trekking van 40-50 minuten naar het eerste strand zijn, en daarna nog een n kwartiertje ofzo om op Paradise beach te komen. Ik vond het woord trekking natuurlijk al zwaar klinken, maar het viel eigenlijk best wel mee.
En het uitzicht over de kliffen, de stranden, de palmbomen en de zee, maakte de wandeling zo mooi dat het alles behalve zwaar was.
En de wandeling was het zeker waard. Op Half Moon beach zijn we gestopt om even wat te eten, en daarna zijn we verder gewandeld. En Paradise beach, is echt een paradijsje op aarde!
Het mooie hier aan was dat er helemaal geen hotels of restaurants waren, ze hebben er wel gestaan, maar zijn gesloopt omdat ze geen vergunningen hadden. Dus hebben alle hippies die hier tijdelijk verblijven zelf hutjes gebouwd van palmboombladeren en fel gekleurde doeken.
We hebben hier de hele dag lekker aan het strand gelegen en genoten van het uitzicht en de maffe mensen op het strandje..
Toen we honger kregen zijn we maar terug gelopen naar Half Moon beach, onderweg gestopt om te genieten van een prachtige zonsondergang.
Maar daardoor was het al donker toen we op Half Moon aankwamen, en vaarden er geen boten meer terug naar Om Beach.. Dus we moesten lopen.
Gelukkig had ik een zaklampje bij, en zijn we aan de trekking terug begonnen in het pikke donker.. Een spannend avontuur moet ik zeggen..
De dag erna besloten we maar eens iets te gaan doen met de motor die we gehuurd hadden, dus zijn we naar Jog Falls gereden. Op internet zagen die watervallen er erg indrukwekkend uit, en zou het zon 80 km zijn. In werkelijkheid was het zon 100km, en was het zon 4 uur rijden door de slingerende bergweggetjes. En eenmaal aangekomen bleken de watervallen maar 2 pis straaltjes water te zijn.
Gelukkig waren we net langs een rivier gereden die er erg mooi uitzag, dus zijn we daar gestopt met de motor en hebben we een relaxed plekje gezocht, en uren met onze voetjes in het water lekker liggen kletsen en genoten van het uitzicht.
Na een paar uur dan maar terug gereden, uiteraard weer een mooi plekje gezocht voor de zonsondergang, en dan in het donker in Gokarna aangekomen.
We stonden allebei versteld van de prachtige sterren aan de lucht, zoveel en zo helder had ik ze nog nooit gezien. En zo laag. Normaal moet je omhoog kijken om sterren te zien, maar nu kon je gewoon recht vooruit kijken om oog in oog te staan met moeder natuur.
Omdat dit onze laatste avond in paradijs zou zijn besloten we maar niet te gaan slapen. We hebben wat op het strand rond gehangen, en uit eindelijk een ware bank in de rotsen gevonden.. Geen echte natuurlijk, maar een stuk rots, waar onze konten precies naast elkaar in pasten. Dekentje en een fles wishkey erbij, en onze nacht was gemaakt.
De volgende ochtend besloot moeder natuur er nog een schepje bovenop te doen, en veranderde ze de lucht in een ware regenboog. Toen de zon eenmaal achter de bergen vandaan kwam zijn we maar naar onze hotelkamer gestrompeld om nog een paar uur te slapen voor we moesten uit checken.
De laatste dag hebben we nog genoten van Om beach, waar we eigenlijk nog steeds niet gezwommen hadden. En toen was het tijd om naar het stationnetje in Kumta terug te keren. Waar we lekker lastig gevallen werden door een koe die onze nootjes wilden stelen, en 3 uur op de trein hebben mogen wachten omdat ie te laat was. We hadden onze eigen bedjes dit keer, wat ik stiekem wel jammer vond, dit was mijn laatste nacht en dan slaap je apart haha..
Maar opzich was de nacht in halen ook wel fijn. Dus geslapen als baby's, om 's ochtends wakker te worden en er achter te komen dat de trein nog eens 3 uur meer vertraging heeft opgelopen.
Beetje jammer die 6 uur vertraging, want die dag was mijn allerlaatste dag in Mumbai, en ik wilde genieten van elk uurtje. Maar ja, het was India op zn best, en er is toch niets aan te doen, dan het te nemen zoals het is..
Mijn laatste uurtjes hebben we doorgebracht met mijn tasje in pakken, te knuffelen en elkaar te vertellen dat mijn vertrek niet het einde van onze liefde betekende, maar juist het begin.
Om half 2 's nachts zaten we in de taxi naar het vliegveld, waar we nog een kusje konden uitwisselen voordat ik begon aan de lange reis naar Nederland.
En die reis was veel langer dan ik had verwacht. Ik denk dat ik te hard geroepen heb dat ik niet naar huis wilde, dus besloten de weergoden het eens lekker te laten sneeuwen in Nederland. Waardoor ik 2,5 uur in het vliegtuig in Istanbul (waar ik over moest stappen) heb moeten wachten voordat die kist eens opsteeg.
Boven Nederland konden we natuurlijk ook niet landen, en hebben we nog maar eens 3 rondjes extra boven flevoland gevlogen.. Eenmaal geland duurde het ook nog eens een uur voordat we bij de gate konden. En door al dat gemiep om een beetje sneeuw stond ik 5 uur later dan gepland eindelijk in de ontvangst hal van Schiphol.
Ik had al die tijd mijn ouders (die mij op zouden halen) niet kunnen bellen, maar ik had al zon vermoeden dat hun ook wel te laat zouden zijn vanwege de sneeuw. En dat was ook zo. Mijn vader had ook 4 uur vertraging met de trein opgelopen, omdat heel nederland plat lag. Zowel op de wegen als op het spoor.
Op Schiphol werd al om geroepen, dat er geen treinen, bussen of taxi's meer reden, en dat alle hotels vol zaten.. Welkom in Nederland!!!
Gelukkig, gelukkig ging er nog 1 trein Amsterdam uit.. Naar Leiden, dus daar maar ingestapt, want in Amsterdam blijven was dus geen optie.. In Leiden vonden we gelukkig een trein naar Dordrecht, en vanuit Dordrecht was er nog een treintje richting Roosendaal. Zo kwam ik ergens in nacht thuis, en was de welkom thuis taart en pasta eigenlijk een beetje overbodig.
Dan toch maar mijn tasje uitgepakt en de souvenirtjes gegeven, verhalen verteld, en uit eindelijk gaan slapen. Raar hoor, om na 8 maanden weer in je eigen bedje te liggen..
En nu ben ik dus weer thuis, in het ijskoude Nederland. Met -15 als gemiddelde temperatuur, terwijl ik vorige week nog met +30 op het strand lag..
En wat mis ik het maffe bruisende India. Ik mis de chaos. De ongestructureerde zooi.
Het getoeter van het verkeer.. De treintjes in Mumbai die altijd overvol zijn. De ritjes in de rickshaw naar de supermarkt.
De kruispunten met stoplichten die toch door een politie agent worden geregeld, omdat iedereen het stoplicht negeert. Ik mis de mensen op straat, die op random plekken staan te wachten op bussen en rickshaws. De honden die op de daken van de auto's liggen te slapen.
Ik mis het feit dat je gewoon in je t-shirtje op straat kan lopen, en het altijd warm is.. (De winter in Mumbai is nog steeds 20-25 graden!)
Het gegiebel van de mensen om je heen, die je uren aanstaren en je gewoon uit lachen omdat je er anders uit ziet. De koeien op straat. De lucht van eten. Het bruisen van de straten. De kleuren van de gewaden van de vrouwen.
De grappige momenten als ik probeerde Hindi te praten.De zoektocht om een bakje yoghurt te kopen. En het gehannes om uit te leggen dat je een brood wil.
Het land waar ze arm zijn, maar toch blijven lachen.. Waar mensen zich op straat wassen, en schijten langs de spoorwegen. En de mensen die nooit klagen. De grote witte tanden in die onschuldige bruine gezichtjes.. De wereldvreemde en naïeve Indiërs die met veel te veel mensen op elkaar wonen. En die ontzettend goed zijn om zoveel mogelijk mensen in een kleine ruimte te stoppen. En alles maar nemen zoals het is..
De taxi's, de rickshaws, de motors en de kamelen.. En zelfs de treinen met hun belachelijke kaartjes systeem.
De cultuur, de religies en de kleine tempeltjes op straat. En het bijgeloof van de mensen.
Ik mis het landschap, in al zijn mooie vormen.. En het feit dat je in India alles hebt, bergen, stranden, woestijnen, zee, platteland enz enz..
En het meeste mis ik Akshat... De lieverd die mijn hart heeft gestolen.
Akshat die mij vanaf het eerste moment heeft genomen zoals ik ben. Die lacht om mijn grapjes, en met wie ik altijd over alles kan praten.. Een Indiër die helemaal niet op een Indiër lijkt, want hij is openminded, nuchter, rationeel en iemand van de wereld. Een reiziger, een hippie en een feester, met dreadjes en tattoo's, die niet in kastes, bijgeloof, uithuwelijken of geld geloofd.. Hij is iemand die eerlijk is over de kleinste details in zijn leven..
De jongen die altijd voor me klaar heeft gestaan, en ontzettend zorgzaam is.. En zelfs op een door de weekse dag zijn werk afbelde om 5 uur in de bus te zitten om mij op te halen omdat ik een kutreis achter de rug had..
De jongen waarbij ik een twinkel in zijn ogen zie als we samen zijn.En waarmee je lekker kan stoeien en kietelen omdat hij, net als ik, altijd in is voor maffe dingen..
Hij is lief, en romantisch, schrijft gedichtjes en koopt cadeautjes..
We zeggen/denken vaak hetzelfde, en we hebben soms maar 1 blik nodig om te weten wat de ander denkt.. Een cosmic connection noemen we het :)
Hij heeft zelfs zijn baantje geriskeerd om bij mij te zijn de laatste week dat ik in India was.. In India krijg je namelijk niet zo makkelijk vrij van je werk, vooral niet als je geen vrije dagen meer hebt.. Maar hij verzon dat hij naar een bruiloft moest, in de hoop dat zijn baas er nooit achter zou komen dat wij lekker hand in hand op het strand liepen afgelopen week..
Hij is mijn soulmate, mijn vriend en mijn liefde..
En wat vind ik Nederland vreselijk op het moment..
Alles is zo georganiseerd. Zo netjes. Zo saai.
Alles heeft zo veel regeltjes.
Je kunt niet eens naar de dokter zonder afspraak, en een receptje bij de apotheek op halen duurt ook een uur omdat je niet goed in het systeem staat.
(Systemen, bah!) En terwijl je dan staat te wachten staan er 2 bejaarden naast je te klagen dat het allemaal zo lang duurt, alsof ze iets beters te doen hebben..
Je kunt hier niet eens meer met de bus als je geen OV kaart hebt, en zelfs de coffeeshops blijken ineens een pasjes systeem te hebben.
Op de radio en tv hoor en zie je niets dan slechte humor en vreselijke nederlands talige liedjes.. Er veranderd hier niets. Er gebeurd hier niets spannends..
En dan is het ook nog eens koud..
Maar goed, ik kan gelukkig weer bij NSK aan de slag. Dus dan heb ik minder tijd om te letten op de stomme regeltjes en de sleur van Nederland.
Ik zal ook blij zijn als ik mijn vriendjes en vriendinnetjes allemaal weer zie, en als ik binnenkort weer op een feestje sta.
Want nu denk ik maar aan 1 ding, en dat is "ik wil terug!!!"
Al weet ik wel, dat 2-3 maanden zo om zijn, en ik zo weer terug ben in de armen van mijn liefde in het bruisende India.
De foto's van onze Gokarna vakantie staan weer op mijn facebook. http://www.facebook.com/Loony.Leonie
En dat was het dan.. Bedankt voor het volgen van mijn avonturen. Ik hoop dat jullie er ook een beetje van hebben kunnen genieten.
Zodra ik weer op reis ga, dan zien jullie vanzelf weer een mailtje in je inbox verschijnen.
Dikke kus
Leonie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
